Klaas komt vaak, maar niet altijd

7:00. Afgelopen nacht heb ik lopen woelen. Ik heb het slechte weer gehoord, het stormde. Ik hoorde de wind waaien, de regen kletteren en het onweer rommelen. Ik hoorde mijn vader opstaan rond 5 uur. En de hele tijd bleef mijn hoofd malen. Ik ben blijkbaar gisteravond vergeten mijn hoofd uit te zetten. Ik dacht over wat ik allemaal nog wilde schrijven, hetgeen wat jij leest. Onrustig lag ik in mijn bed, mijn hoofd vol ideeën, tot ik om zeven uur besloot maar uit bed te gaan. Het had toch geen zin. Zodoende zit ik nu voor de pc en typ gretig al mijn ideetjes uit. Vroeger had ik dat vaker dat ik de hele nacht nieuwe ideeën had. Van de zomer voor het laatst denk ik. Dan ga ik in bed liggen en ‘pling pling pling’ als lichtjes komen ze in mijn hoofd. Nu waren het stukjes, columns, eerder waren het altijd gedichten. Dan pakte ik pen en papier en schreef ik de hele nacht door. En was ik de volgende ochtend moe. Daarom heb ik ook wel eens besloten geen pen en papier te pakken maar gewoon te blijven liggen. Dit had echter tot gevolg dat ik dingen bedacht en de hele dag wakker lag omdat ik ze niet wilde vergeten. Het is jammer van de nachtrust, maar het is zo’n fijn gevoel. Hoewel ik bepaalde rust mis, krijg ik energie en wordt ik vrolijk van het bedenken.